ภาค 1 คนไข้ : ป่วยแต่กาย ใจเป็นสุข -- 1. รักษาใจยามป่วยไข้ -- 2. ธรรมกถา สำหรับญาติของผู้ป่วย -- 3. โพชฌงค์ : พุทธวิธีเสริมสุขภาพ -- พุทธวิธีเสริมสุขภาพ -- องค์แห่งการตรัสรู้และสุขภาพที่สมบูรณ์ -- บูรณาการองค์ประกอบให้เกิดสุขภาพเป็นองค์รวม -- ภาคผนวก โพชฌังคปริตร -- 4. ดุลยภาพ : สาระแห่งสุขภาพ และความสมบูรณ์ -- มงคลสองด้านประสานเสริมกัน -- ความสมบูรณ์มีไม่ได้ ถ้าไร้ดุลยภาพ -- ดุลยภาพทางร่างกายทำให้มีสุขภาพดี -- ดุลยภาพทางเศรษฐกิจ ทำให้ชีวิตมีความมั่นคง -- สังคมไม่เสียดุลยภาพ ประชาชนก็ไม่ขาดสันติสุข -- เมื่อมนุษย์ทำลายธรรมชาติ ก็นำความพินาศมาสู่โลก -- ดุลยภาพของจิตใจ ภายในโลกแห่งความเปลี่ยนแปลง -- ดุลยภาพของจิตใจ : ศูนย์พลังยิ่งใหญ่แห่งการสร้างสรรค์ -- ถึงจะเสียดุลยภาพกาย ก็ต้องรักษาดุลยภาพใจไว้ให้ได้ -- คนโง่ เสียดุลยภาพกายแล้วก็พลอยเสียดุลยภาพใจไปด้วย คนฉลาด เอาดุลยภาพใจมาช่วยดุลยภาพกาย -- แม้แต่ธรรมก็ต้องมีดุลยภาพ -- ถ้าจัดธรรมเข้าดุลได้ ก็ไม่พลาดจากผลที่มุ่งหวัง -- ในที่สุด ธรรมคือดุลยภาพ และดุลยภาพก็คือธรรม -- ทางสายกลาง คือ ทางแห่งดุลยภาพ -- ดุลยภาพ คือสาระขององค์รวม -- ผู้มีดุลยภาพทางใจ แม้แต่ความตายก็ดึงขึ้นมาเข้าดุลได้ -- อยู่ในโลก ก็รู้จักมองสิ่งทั้งหลาย ยามเจ็บไข้ ก็ปฏิบัติไห้พร้อมดุล -- มาร่วมกันสร้างกุศล ช่วยกันทำวันเวลาให้เป็นมงคลและปฏิบัติตนให้สุขสันต์ทุกเวลา -- 5. พระพุทธศาสนา กับการบริจาคอวัยวะ -- บริจาคอวัยวะเป็นบุญสูงใหญ่ -- บริจาคอวัยวะคนตาย บุญได้แก่ใคร -- บริจาคอวัยวะแล้ว เกิดใหม่ร่างกายยิ่งดี -- ช่วยญาติของผู้จากไป ให้ทำใจได้ถูกทาง -- บริจาคอวัยวะ จะทำใจอย่างไร ให้เกิดใหม่ยิ่งงาม -- คนตายเมื่อสมองตาย จะว่าอย่างไร -- ภาค 2 แพทย์ : คนไข้หวัง สังคมไหว้ -- 6. รักษาใจยามรักษาคนไข้ -- คนไข้ก็น่าเห็นใจ -- คนรักษาคนไข้ก็น่าเห็นใจ -- ทุนทางใจที่ทำให้รักษาคนไข้ครบทั้งคน -- 1. ข้างนอก ก็มองออกไปให้ถูกต้อง --
รักษาคนไข้พร้อมกับรักษาใจของตน -- รักษาคนไข้ คนรักษาก็ได้ตลอดเวลาด้วย -- กำไรยิ่งใหญ่ในการรักษาคนไข้ คือ การได้พัฒนาตัวเราเอง -- ถ้าจะทำงานให้ดีที่สุด ก็ต้องมุ่งมั่นในจุดหมายสูงสุด -- ตัวเองเต็มแล้ว ก็เลยทำเพื่อคนไข้ได้เต็มที่ -- 2. ข้างใน ก็มีหลักอยู่ในตัวให้มั่นใจ -- งานได้ผลก้าวไป คนยิ่งก้าวไกลในชีวิตที่ดี -- พอมองอะไรๆ ได้ถูก ทุกอย่างก็ลุล่วง จิตใจก็โปร่งโล่ง -- จะรักษาโรคได้ ต้องรักษาความสัมพันธ์กับคนในโลกด้วย -- จะรักษาโลกไว้ได้ คนต้องรักษาธรรมไว้ให้ดี -- จะเลี้ยงลูกให้ผลดี ต้องให้ลูกหัดอยู่กับธรรมให้ได้ -- เมื่อคนกับคนและคนกับธรรมสัมพันธ์กันพอดี โลกนี้ก็เกษมศานติ์ร่มเย็น -- 7. ยุคโลกาภิวัตน์ : บทบาทของแพทย์กับความหวังจากคนไข้ -- โลกปัจจุบันเรียกร้องจริยธรรม -- แพทย์กับคนไข้ในกระแสวัฒนธรรม 2 สาย -- คนไข้ในสายตาของแพทย์ -- อย่าเสียฐานคือการเข้าถึงความจริงของธรรมชาติ -- ความสุขก็เป็นเครื่องพิสูจน์ความสำเร็จ -- ถ้าแพทย์อยู่ในบทบาทที่แท้ คนไข้ไม่จำเป็นต้องหวัง -- 8. อายุรแพทย์กับปัญหาจริยธรรม -- 1. ปัจจัยที่ส่งเสริมและบั่นทอนจริยธรรม -- ปัจจัยที่ส่งเสริมจริยธรรม -- ปัจจัยที่ขัดขวางบั่นทอนจริยธรรม -- สถานะของแพทย์ในสังคมไทยปัจจุบัน -- 2. เหตุใดแพทย์จึงต้องมีจริยธรรม -- ความรับผิดชอบในฐานะผู้นำของสังคม -- ความรับผิดชอบในฐานะผู้ได้เปรียบ -- ความรับผิดชอบต่อประโยชน์สุขของเพื่อนมนุษย์ -- ความรับผิดชอบต่อชีวิตทั้งของตนเองและของผู้อื่น -- ความรับผิดชอบต่อสถาบันวิชาชีพแพทย์ -- 3. ปัญหาจริยธรรมสำหรับแพทย์ที่มีจริยธรรม --

สังคมยิ่งเจริญ ปัญหาจริยธรรมยิ่งเพิ่มมากและซับซ้อน -- ตัวอย่างปัญหาใหม่ ๆ ในทางจริยธรรม -- หลักการทั่วไปในการพิจารณาปัญหาจริยธรรม -- วิธีปฏิบัติในการใช้หลักทั่วไปพิจารณาวินิจฉัยปัญหาใหม่ ๆ ทางจริยธรรม -- ความมั่นใจในการปฏิบัติหน้าที่และความมีจริยธรรม -- คำกล่าวสรุป -- 9. จริยธรรมแพทย์สำหรับสหัสวรรรษใหม่ จริยธรรมคงเดิมทุกสมัย หรือเปลี่ยนไปตามยุคที่มาใหม่ -- หลักใหญ่ของจริยธรรมที่ใช้กับทุกยุคสมัย -- ปัจจัยแทรกแซงจริยธรรม จากสหัสวรรษใหม่ -- จริยธรรมอยู่ แพทย์เป็นที่บูชานับถือ ธุรกิจเข้ามาเป็นใหญ่ แพทย์กับคนไข้กลายเป็นคู่กรณี -- ยิ่งโลกเจริญ ปัญหายิ่งซับซ้อน ถ้าปัญญาไม่ทัน จะยิ่งสับสน -- เทคนิคทางวิชาการ จะต้องประสานกับเทคนิคทางปัญญา -- โลกก้าวสู่สหัสวรรษใหม่ แพทย์ต้องมีหลักคิดที่เท่าทันเหนือยุคสมัย -- สถานภาพที่สูงและอาชีพที่อิสระของแพทย์ควรเป็นเครื่องมือที่พยุงและผดุงสังคม -- ภาค 3 การแพทย์ : ที่พึ่งทุกยุคสมัย --
10. องค์รวมพื้นฐานของการแพทย์ -- 11. การแพทย์ : ก้าวหน้า ในยุคฝ่าวิกฤต -- เมื่ออารยธรรมมนุษย์เจริญขึ้น การแพทย์ก็แยกแตกสายออกไป -- มนุษย์มักก่ออุปสรรคแก่ตนเอง ด้วยการไปสุดโต่ง -- มองอารยธรรมทั้งโลก ให้เห็นเป็นกระบวนการสร้างสรรค์อันหนึ่งอันเดียว -- อาชีพหมอเงินมาก ก็เป็นแง่ที่จะดีแก่สังคมนี้ได้ -- บูรณาการให้สุดโต่งหายกลายเป็นสมดุล -- 12. การศึกษาแพทยศาสตร์ในสังคมไทย -- การพัฒนาที่ไม่สมดุล -- สภาพลักลั่นในวงการแพทย์ที่ต้องแก้ไข ในกระแสค่านิยมบริโภคและระบบบผลประโยชน์ -- แนวทางสร้างสมดุล ในภาวะที่ได้เสียดุล -- แพทย์รักษาคนไข้ บัณฑิตรับใช้ปวงประชา -- 13. การแพทย์แนวพุทธ -- หลักการเก่าและแนวโน้มใหม่ ที่นำพระพุทธศาสนาเข้ามาเกี่ยวข้องกับการแพทย์ --
1. การแพทย์เป็นอย่างไร? -- การแพทย์แผนใหม่ ก่อปัญหา หรือถูกกล่าวหา -- ก. เมื่อแพทย์กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ -- การแพทย์แผนใหม่ ก่อปัญหา หรือถูกกล่าวหา -- ข. ชาวบ้านพึ่งตนไม่ได้ หมอก็ไม่ยอมให้พึ่ง -- ฐานะของแพทย์ และความรับผิดชอบเชิงจริยธรรม -- 2. การแพทย์แนวพุทธอยู่ที่ไหน? -- ปฏิบัติการเฉพาะที่ แต่ดูให้ดีทั้งระบบ เยียวยาส่วนที่เจ็บไข้ แต่รักษาให้ครบทั้งคน -- ความเครียด ตัวอย่างปัจจัยสัมพันธ์ระหว่างกายกับจิต -- ความเครียด ตัวอย่างปัจจัยและผลที่โยงทั่วระบบตลอดกระบวน -- ศักยภาพของชีวิตในการพัฒนาสู่อิสรภาพ ถึงกายจะป่วยแต่ใจไม่ป่วย ถึงจะต้องตายก็ตายดีได้ -- ภาค 4 ปัญหาทางการแพทย์ : โลกยิ่งเจริญ คนยิ่งเผชิญ -- 14. ช่วยให้ตายเร็ว หรือช่วยให้ตายดี -- ตายดีคืออย่างไร และสำคัญอย่างไร? -- แม้ถึงวาระสุดท้าย มนุษย์ก็ไม่หมดโอกาสที่จะได้สิ่งดีที่สุดของชีวิต -- ต้องยอมรับว่าเรายังรู้ไม่เพียงพอต่อความจริงของธรรมชาติจึงต้องปฏิบัติการด้วยความไม่ประมาท -- การรู้ความจริงของธรรมชาติ กับการตัดสินใจปฏิบัติเพื่อสนองความต้องการของมนุษย์ -- หลักการใหญ่ : ปฏิบัติการด้วยเจตนาดีที่สุดบนฐานแห่งปัญญาที่รู้ถ่องแท้ที่สุด.